„Orły Wojny”. Obnażanie ducha religii oraz legalizmu religijnego

Skrypt do Szkoły Uwolnienia odbywającej się cyklicznie w Zielonej Górze 
 Czym jest duch religijności?

Kadr z filmu "Pasja"

• Duch religii związuje ludzi (z łacińskiego religare = wiązać ponownie z Bogiem, ale także z systemem religijnym i fałszywym objawianiem Boga przez ten system, np. KK, Judaizm, Świadkowie Jehowy, Mormoni, itp.). Ludzie stają się niewolnikami systemu, ślepo i bezwzględnie posłusznymi wymogom i zarządzeniom oraz doktrynom (nie-Bożym, nie-biblijnym) narzuconym przez ten system pod karą przekleństwa, anatemą, wykluczenia, napiętnowania, itp.). Np. celibat – to okrutny przepis „kastrujący” normalnych mężczyzn, który nazwany jest przez Boga „nauką demoniczną” i „duchem zwodniczym”-1 Tym.4,1-4; przykład księży przedstawiony w filmie Kler – współczucie dla księży); 2 przykład – bezwzględne posłuszeństwo władzom kościelnym, hierarchom, często skorumpowanym, którzy działają dyplomatycznie, przesuwają księży niewygodnych, itp. - film Kler; wiele prawdziwych historii – choćby ze Strzegomia z księdzem Markiem (charyzmatykiem, który rozkręcił mocna Odnowę w Duchu Świętym); posłuszeństwo i kontrola wiernych wobec starszych w Świadkach Jehowy („nie bądźcie panami nad stadem, nie traktujcie ich jak swoją własność – 1 Piotra 5,3)
  Związanie ludzi odbywa się poprzez strach, zastraszenie, poczucie winy, potępienie, zawstydzanie (czy to piekłem, czy odrzuceniem przez Boga, utratą zbawienia, itp.), czy przez sprytną manipulację (obarczaniem winą i fałszywą odpowiedzialnością, czynienie z ofiar sprawców – film Kler, przeinaczanie faktów, zakrywanie prawdy i jej fałszowanie)
  System religijny i stojący za nim duch religii (mocno związany z kontrolą i manipulacją) jest zaprzeczeniem działania Ducha Św., który przynosi wolność. Duch religijny chce kontrolować i manipulować Duchem Świętym.
  
  
  

• Jest postawą religijności – zewnętrznych zachowań mających pozór pobożności, ale będących zaprzeczeniem mocy Bożej, poprawnego (biblijnego) mówienia (często ustawiania innych w świetle Słowa Bożego) - „woli raczej debatować nad uzdrowieniem niż zobaczyć człowieka uzdrowionego”.( J. Jasiński, 301, s.135) To samo dotyczy uwolnienia.
  Charakteryzuje ją obłuda i hipokryzja – mówienie co innego, a czynienie czegoś przeciwnego (udawanie pokory, samo-wychwalania) oraz narzucanie ciężarów religijnych innym (wiernym), gdy samemu prowadzi się hulaszczy, zaprzeczający Biblii, a nawet normalnej moralności styl życia (przykład biskupa z Kleru; zgorszenie ludzi – to coś okropnego, bo ludzie odsuwają się w ten sposób od Boga – Łuk.17, 1-3); jest to faryzeim, który był bezwzględnie obnażony, nazwany „kwasem” ( Mat.16,6) oraz najostrzej napiętnowany przez Pana Jezusa jako zachowania pozorne (maski), pod którymi kryje się niezwykły brud ( chęć uznania, pożądanie pozycji i władzy) i smród śmierci (groby pobielane)
• Cechą charakterystyczną jest pycha religijna, wynoszenie się nad innych, którzy w ich osądzie są gorsi moralnie, nie są tak gorliwi jak oni w takich praktykach religijnych jak posty, długie modlitwy, różne ofiary na rzecz Kościoła (daniny i pieniądze; zaangażowanie w jakieś akcje kościelne, itp.) Klasycznym przykładem takiego wywyższania się nad innymi jest postawa faryzeusza względem celnika opisana w Ew. Łukasza 18,10-14.
  Widziałam ludzi, którzy wypytywali, a nawet rozliczali innych w zborze odnośnie tego jak długo się modlą lub czytają Biblię. Nie ma w tym nic złego jeśli służy to wzajemnemu zachęcaniu siebie, lecz jeśli pytający się buduje swoje ego kosztem drugiego i myśli sobie w sercu, że jest lepszy od tego, bo więcej czyta, itp. to już zaczyna funkcjonować w duchu religijnego legalizmu, który prowadzi do snucia poczucia winy i potępienia. Pycha ludzi religijnych odbiera ludziom zdolność uczenia się i przyjmowania czegokolwiek dobrego od Boga i ludzi (w tym nagany i napomnienia w szczególności). Wsadza palec w oko bliźniego wytykając jego grzechy, lecz nie widzi beli w swoim oku.
  Religia wraz z pychą religijną na tyle zaślepia, że ludzie którzy jej ulegli wolą ukamienować kogoś za grzech niż okazać miłosierdzie, łaskę i przebaczenie (sytuacja z kobietą przyłapaną na cudzołóstwie).
• To jest zły duch, któremu trzeba dać opór, związać go i wypędzić – można łatwo dać się oszukać temu duchowi, bo to jest szatańska imitacją Królestwa Bożego; dużo naucza i wie o Panu Jezusie Chrystusie, ale go nie zna – nie prowadzi do relacji z Nim;
  Syndrom starszego brata z Przypowieści o synu marnotrawnym (Łuk.15,25-32), który jest syndromem zranionego serca, pełnego niewiary, niższego poczucia wartości, poczucia winy, samo-potępienia, goryczy, żalu. Zamiast przyjąć uleczenie od Lekarza duszy ludzkiej kryje się za parawanem nieprawdy, fałszu religijnych pozorów oraz życia o własnych siłach, bez relacji miłości, w zarabianiu na łaskę i przychylność Boga, w duchu sieroctwa, który kryje się pod maską gorliwości religijnej (harówce dla Pana-wyrobnictwie) oraz pychy. Jest to jeszcze jeden (najbardziej niebezpieczny) parawan i „zasłona dymna”, za która się chroni zranione serce i dusza.(religioza)

• Duch religii jest jednym z najsprytniejszych agentów szatana – jest mistrzem zwiedzenia. Artykuł Ricka Joynera pt. Węże w salonie (Morning Star)
  Zwiedzenie kryje się pod gorliwością religijną i jest o tyle niebezpieczne, że ludzie gorliwi oszukują samych siebie, że są na dobrej drodze, bo czynią tak wiele dla Boga i że będzie im to policzone (Rzym.10, 2-4). Człowiek chce ciągle sobie coś przypisać, by nie być zależnym całkowicie od Boga i nie oddać Jemu całej chwały. Oszukują też i innych, bo swoją gorliwością mylą innych, że idą dobrze, a nawet stawiają siebie za przykład dla innych. Ale przy bliższym kontakcie widać starą, nieprzemienioną, grzeszną naturę, która wychodzi na jaw co raz. Dowodzi ona tylko, że muszą się prawdziwie narodzić na nowo.
  Zwiedzenie także dotyczy samej fundamentalnej prawdy o zbawieniu, gdyż religia utrzymuje ludzi w błędnym przekonaniu, że ich uczynki i przestrzeganie religijnych zasad i tradycji doprowadzi ich do nieba, co pozostaje w jawnej sprzeczności ze Słowem Bożym (Efez. 2, 8-9) Częścią zwiedzenia np. KK jest pomieszanie „ziarna” Starego Przymierza (sakrament pokuty, msze św. - Hebr.10, 1-10) z Nowym Testamentem) oraz odrzucenie bezwzględnego autorytetu Słowa Bożego, lecz postawienie go obok Magisterium KK.
• Duch religii jest radykalnym przeciwnikiem zmiany, które są integralną częścią drogi, jaką jest Pan Jezus Chrystus, który rozpoczął w nas dobre dzieło i chce je kontynuować w nas (proces uświęcania). Ten duch chce zachować (chory) status quo (nie znosi zmian). Ludzie, którzy „schronili się” w religii czerpią fałszywe poczucie bezpieczeństwa z mentalności stada (robienia tego, co wszyscy; przynależności do jednego i „jedyno-zbawczego” Kościoła mającego wielowiekową tradycję). To fałszywe poczucie bezpieczeństwa „usypia” ich ducha oraz głębsze pragnienia czegoś więcej. Zadowalają się zewnętrzną pobożnością (chodzeniem do kościoła, przystępowaniem do sakramentów, itp.), która impregnuje ich wewnętrznie zabijając w nich marzenia. Prowadzi do nudnego, rutynowego życia, bez obecności Bożej i Jego działania, od niedzieli do niedzieli. I tak do śmierci.
• Nie działa w pojedynkę, lecz współdziała ze zwierzchnościami (z Lewiatanem, zwierzchnością stojącą za kultem maryjnym,) oraz demonami zwiedzenia, pychy, samosprawiedliwości, legalizmu, itp.

Moje osobiste doświadczenie z duchem religijnym – dom rodzinny, Kożuchów.

Film KLER - Boża demaskacja oraz sąd nad duchem religijnym w Polsce.

Przykłady dwóch księży, którzy byli molestowani seksualnie jako chłopcy (przez osoby duchowne – proboszcza oraz za przyzwoleniem zakonnicy rządzącej ochronką dla sierot) ; zranione serce, dźwigające traumę w poczuciu winy i potępieniu; zamiast prawdziwego uwolnienia (doświadczenia Królestwa Bożego), paradoksalnie weszli pod ducha religii, przez co tylko pogłębili swój stan „chorobowy” przez działanie poczucia winy i potępienia zamiast przebaczenia oprawcom, uwolnienia i wolności, jaką daje Chrystus. (religia generuje śmierć). Dwie historie – 1. postać tragiczna; 2. postać żałosna – staje się oprawcą, pedofilem, wyrafinowanym obłudnikiem i hierarchą kościoła.

Trzecia postać księdza ukazuje dramat i konsekwencje demonicznego związania celibatem, który „kastruje” zdrowych mężczyzn, albo doprowadza ich do grzechów seksualnych.

Skrypt  z SZkU Mirosław Kujawa

OBNAŻANE DUCHA RELIGII I LEGALIZMU RELIGIJNEGO

Religia jest system powiązanych ze sobą wierzeń i praktyk odnoszących się do rzeczy świętych, to znaczy rzeczy wyodrębnionych i zakazanych, wierzeń i praktyk łączących wszystkich wyznawców w jedną wspólnotę moralną zwaną kościołem. 

Robert Pirsig : „Jeżeli jedna osoba ma jakieś urojenia, nazywamy to szaleństwem. Jeżeli wiele osób cierpi na to samo urojenie, nazywamy to religią.” 

Mamy od 4000 do 10000 religii

Ukrzyżowania na Filipinach – w Wielkanoc 

Malowanie i święcenie jaj 

Modlitwy i oddawanie czci Marii przy świątynkach jej poświęconych – gaiki umajone 

Zajączek wielkanocny  

noszenie „świętych” figur i obrazów ITP  

za tym stoi DUCH RELIGII

System nakazów, zakazów i tradycji nie prowadzących do relacji z Bogiem lecz lęku przed karą za grzechy, nie daje pewności życia wiecznego i stawia w pozycji niegodnej wobec Boga.

Religijny duch jest demoniczną strażą, która sprzeciwia się Bożemu dziełu w człowieku, prowadzi do fałszywej pobożności.

Mat. 23:13-31 (1 -36 ) czytajmy:

Chrystus powiedział te słowa, gdy konfrontował tego religijnego ducha, działającego przez uczonych w Piśmie i faryzeuszy.

Religijny duch jest demoniczną mocą, która wpływa na ludzi, aby działali w oparciu o własną sprawiedliwość, fałszywą pokorę, martwe religijne uczynki, brak wdzięczności i brak duchowej wrażliwości – fałszywą pobożność. Religijne duchy pociągają ku zależności od martwych zwyczajów, zamiast szukać przez wiarę Bożej łaski.

Nie należy go mylić z „czystą pobożnością”, która jest opisana jako troska o sieroty i wdowy oraz zachowywanie siebie niesplamionym przez świat, (Jak. 1:26-27). Duch religijny ma jasno określone plany: pomieszać pojmowanie tego Kim jest Jezus i stanąć na drodze Bożego działania mającego na celu zbudowanie Kościoła pełnego chwały.

Jezus, Miłujący Baranek, stał się odważny jak lew w obliczu tego religijnego ducha, ponieważ ta zła moc sprzeciwia się zaniesieniu Ewangelii do najdalszych części ziemi. Jeśli ten religijny duch nie może powstrzymać cię przed dążeniem za Bogiem, wtedy podejmie próbę wypaczenia twojego rozumienia tego Kim Jezus Chrystus jest, jak Go postrzegasz i wszystko co dla Niego robisz, abyś nie mógł wypełnić swego przeznaczenia.

Pamiętajmy o tym, że nie poganie kamienowali i wtrącali do więzienia Pawła za głoszenie Ewangelii, lecz ludzie, którzy twierdzili, że kochają Boga. To wielu religijnych uczonych w Piśmie i faryzeuszy było złych na to, że poganie zostali wpuszczeni do Królestwa bez obrzezania ciała.

Szatami religii dziś nie są długie frędzle, lecz np. przystrojenie tytułami, którymi jedni starają się nadać wyższą duchową rangę w Bogu nad innymi. Nikt nie jest odporny na działania tego ducha, wszyscy byliśmy w jakimś stopniu tym dotknięci. Nawet uczniowie Jezusa stali się ofiarami jego morderczych planów. Pamiętacie synów gromu Jakub i Jan? Ci uczniowie rozgniewali się, ponieważ Samarytanie nie chcieli przyjąć do siebie Jezusa i chcieli ściągnąć Boży sąd ogniem na całe miasto. Mieli wielką sprawiedliwość własną, żeby chcieć zniszczyć całe miasto?

Kiedy Jezus usłyszał ich życzenie, odpowiedział ostro swoim uczniom: „Nie wiecie, jakiego ducha jesteście” (Łuk. 9:52-55), (56): Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł zatracać dusze ludzkie, ale je zachować. I poszli do innej wioski. lecz Jezus wiedział dokładnie jakiego ducha byli ci dwaj uczniowie – ducha religijnego. Jakub i Jan nie byli jedynymi uczniami, którzy ulegli wpływom tej demonicznej siły.

Kiedy Jezus powiedział im, że musi wiele wycierpieć i być zabitym, a trzeciego dnia powstanie z martwych, Piotr wziął go na bok na prywatną rozmowę i zaczął napominać Jezusa. Jezus powiedział: Mat. 16:23 A On, obróciwszy się, rzekł Piotrowi: Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie myślisz o tym, co Boskie, lecz o tym, co ludzkie.

Jezus zobaczył wpływ religijnego ducha działającego na Piotra i bardzo konkretnie zgromił Szatana (ducha), a nie Piotra (osobę). Zwróć uwagę na to, że Jezus mówił bezpośrednio do Szatana, a nie chodziło mu o postawę.

Niektórzy postrzegają Jezusa tylko jako dziecko w żłóbku, inni widzą go stale wiszącego na krzyżu. Jeszcze inni jako tego, który siedzi z dziećmi czy jako łagodnego baranka. Tak, On jest tym wszystkim, lecz jest też Kimś znacznie, znacznie większym. On jest Lwem z rodu Judy, Panem Zastępów, Sędziwym, Królem Chwały, Mężem Walecznym, przyodziany był w szatę zmoczoną we krwi, z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną i tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego. Obj. 19

Religijne duchy są niebezpiecznymi przeciwnikami, ponieważ przez ich działania wierzący nie mogą być w pełni wyposażeni do skutecznej służby, będąc pozbawieni głębokiego poznania Kim jest Jezus. Jest to śmiertelnym zagrożeniem ponieważ prowadzi do tego, że wierzący kopiują samych siebie kształtując nowo narodzonych w taki sposób, polegają na próżnych tradycjach, zamiast na objawieniu tego Kim jest Jezus.

Apostoł Paweł ostrzegał Tymoteusza przed religijnymi duchami, pisząc o nich, że to: „zdrajcy, zuchwali, nadęci, miłujący bardziej rozkosze niż Boga. Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy. I od takich stroń” (2 Tym. 3:4-5). W jaki sposób rozpoznać tego ducha? Owocem religijnego ducha jest sprawiedliwość własna, fałszywa pokora, martwe religijne uczynki, brak wdzięczności i brak duchowej wrażliwości.

• I. Pułapka tradycji religijnych

Łuk. 13:14 A odpowiadając, przełożony bożnicy, oburzony, że Jezus uzdrowił w sabat, rzekł do ludu: Jest sześć dni, kiedy należy pracować. W te dni przychodźcie i dajcie się uzdrawiać, a nie w dzień sabatu.

Jezus zdemaskował ducha religii  religia jest niebezpieczna  religia woli debatować nad uzdrowieniem niż zobaczyć ducha uzdrowionego  religia woli kłócić się o uwolnienie niż zobaczyć kogoś uwolnionego, koncentruje nas na tym czego nie wolno ( z tego drzewa ).

Zarządzający świątynią powinni ucieszyć się z tego co zrobił Jezus, ale oni byli źli, bo zrobił to w zły dzień. Krytykowali Jezusa a sami mieli te 6 dni aby ją uzdrowić ale nie troszczyli się na tyle aby to zrobić. Religia trzyma każdego w związaniu i denerwuje się jak ktoś zostaje uzdrowiony lub uwolniony.  religia mówi – czy to nie od diabła.

BV ….Religia się sprzecza a Boża miłość działa.

• II. Religijne więzy przeciwko czysta wiara czyli od Saula do Pawła

Dz. Ap. 7:47-60 religia nie znosi prawdy którą głosił Szczepan, religia zabija, jest ślepa na prawdę

Dz. Ap. 8:1-3 A Saul również zgadzał się z tym zabójstwem. W owym czasie rozpoczęło się wielkie prześladowanie zboru w Jerozolimie i wszyscy, z wyjątkiem apostołów, rozproszyli się po okręgach wiejskich Judei i Samarii. (2): Szczepana zaś pogrzebali bogobojni mężowie i opłakiwali go wielce. (3): A Saul tępił zbór; wchodził do domów, wywlekał mężczyzn
i niewiasty i wtrącał do więzienia.

Dz. Ap. 9:1-2- – pokazuje duchową drogę Pawła od religijnych więzów, które zabijają do czystej religii, która jest miłością i łaską.

Co sam Paweł mówi o sobie, swojej drodze: Fil. 3:1-10 w.2 daje ostrzeżenia odnośnie religii. W.3 Prawdziwa religia jest z Ducha, religijne więzy maja ufność w ciele, w. 4-6 mówią o przykładach ufności w ciele, w.7 – jego religia nic mu nie dała w. 8 –uznaje to za stratę wobec prawdziwej religii w Duchu Świętym, w. 9) i znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, opartej na zakonie, lecz tę, która się wywodzi z wiary w Chrystusa, sprawiedliwość z Boga, na podstawie wiary, SPRAWIEDLIWOŚĆ JEZUSA, w.10 – Poznanie Chrystusa jest relacją, religia jest wiedzą o Chrystusie ale nie prowadzi do relacji z Nim. 

Jest to obraz podróży od religijnego mordercy do męczennika dla Chrystusa.

RELIGIA JEST SZATAŃSKĄ IMITACJĄ KRÓLESTWA BOŻEGO Panujemy przez służenie innym a nie służymy panując nad innymi. Autorytet przychodzi przez uniżenie się  stanie się sługą.

Musimy pamiętać, że my nie walczymy z krwią i z ciałem (czyli ludźmi) ale duchami i systemem danej religii. Nie oceniamy, nie osądzamy i nie wywyższamy się ponad ludzi religijnych. Będziemy z tego na koniec nauczania pokutować i te duchy wyrzucać jak OSĄD, KRYTYKA I PYCHA wobec katolików, że jesteśmy lepsi – W NICZYM NIE JESTEŚMY LEPSI. Wszyscy zgrzeszyli a kara za grzech jest śmierć. JESTEŚMY W TYM MIEJSCU JAKIM JESTEŚMY, TYLKO DZIĘKI JEGO ŁASCE. Żadnych NASZYCH ZASŁUG, BO PRZYJMUJEMY CHWAŁĘ NA SIEBIE – A BÓG JEST O TO ZAZDROSNY.

Wcześniej uważałem, że niektóre obrzędy katolickie np. chrzest nie maja żadnego znaczenia, dziś uważam już inaczej. I wyjaśnię dlaczego.

Uważam też, że praktycznie każdy katolik uczestniczący w nabożeństwie zawiera co najmniej nieświadome ( niektórzy świadome) przymierze z kultem Maryjnym poprzez powierzanie przez księdza lub osobiste. To niestety ma już wielkie znaczenie dla nas ponieważ wchodzimy pod przekleństwo bałwochwalstwa.

W ten sposób łamiemy najważniejsze przykazania przeciwko Bogu. II Mojż. 20: (3): Nie będziesz miał innych bogów obok mnie. A IDĄC DALEJ MAMY (4): Nie czyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze, i na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią. (5): Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze winę ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą. (6): A okazuję łaskę do tysiącznego pokolenia tym, którzy mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.

To przekleństwo musi być złamane poprzez wyznanie grzechu, zamknięcie pokoleniowych i osobistych drzwi, zerwanie nie bożych przymierzy i powierzeń. Wyznanie Bożego przymierza z Jezusem a ostatecznie wyrzucenie demonów z sfery okultystycznej.

Co w praktyce robić – jak walczyć z tymi duchami u osób niewierzących wokół nas.

Związywać te duchy w imieniu Jezusa, prosić Pana aby wysłał aniołów, którzy będą tym duchom czytać ewangelię dniem i nocą. Ponadto związywać każdego ducha który zaślepia umysł osób niewierzących i głosić im ewangelię.

GRUPÓWKA – zniewieściałość, rozgoryczenie, brak równowagi błędnik
( zaburzenia błędnika), stres i napięcie emocjonalne, złość - agresja, nieżyt –problemy trawienne, plotka obmowa, natrętne myśli seksualne, troska-obawa-lęk przed przyszłością-lęk przed brakiem, rozrzutność, wywyższanie problemów – skupianie się na problemach

• III. Czym jest duch religijności Duch religijności jest postawą religijną To zły duch, któremu trzeba stawić opór, związać go i wypędzić  Duch religii jest mistrzem zwiedzenia  Zapobiega zmianom Duchy religii działają w połączeniu z innymi duchami

Charakterystyka tego ducha:

1. Zwiedzenie: ukrywa się pod gorliwością religijną
2. Pycha : pycha prowadzi do perfekcjonizmu. Ludzie kontrolowani przez tego ducha potępiają innych np. nie modlących się dwie godziny dziennie  Łuk 18:10-14
3. Strach i pycha :
4. Inspektor owoców – duch religijności często wytwarza oszukany dar rozróżniania duchów. Ten oszukańczy duch rozwija się widząc co jest nie tak z innymi ludźmi, a nie widząc co Bóg robi w ludziach, abyśmy my mogli im pomóc.
5. Samosprawiedliwość : duch religijności sprawia, że czujemy się dobrze ze swoim stanie duchowym tak długo jak będziemy skierowani na siebie
6. Syndrom męczennika : zamachowcy z ISIS syndrom męczennika jest jednym
   z ostatecznych i najbardziej śmiertelnych urojeń. Prawda jest, że męczeństwo za wiarę, jest jednym z największych zaszczytów, jakie możemy utrzymać. Syndrom fałszywego męczennika prowadzi do zwiedzenia, że „cierpi dla Boga” dla ewangelii
   i oczekuje nagrody od Boga.

OZNAKI TEGO DUCHA: II Kor.13:5 Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie; czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście próby nie przeszli.

- nie słucham ludzi lecz Boga, nie akceptują nagany zwłaszcza od osób uznawanych za mniej duchowych od siebie, widzą więcej złego niż dobrego w ludziach i kościele, uważają że zostali wyznaczeni aby naprawić wszystko, jest nietolerancyjny wobec słabości czy niepowodzeń innych, maja poczucie że są bliżej Boga a ich służba bardziej miła Bogu, są dumni ze swojej duchowości w porównaniu z innymi, mechaniczne życie modlitewne, robią coś aby być zauważonym przez innych, używają emocji jako substytutu działania Ducha Świętego, są zachęceni gdy ich służba wygląda lepiej niż innych, będą podejrzliwi i przeciwni nowym ruchom kościołom nowym rzeczom, odrzucają duchowe manifestacje których nie rozumieją, wychwalają wszystko oprócz krzyża Jezusa, czego dokonał i Kim On jest.

SYMPTOMY KWASU FARYZEUSZY : Mat. 16:6 A Jezus rzekł im: Miejcie się na baczności
i strzeżcie się kwasu faryzeuszów i saduceuszów!

• Tradycja, pożądanie pozycji, pożądanie uczniów, mówią innym co mają robić a sami nie robią, szaty religijne, samo wychwalanie, spory religijne o słowo, poszukiwanie uznania, pożądanie władzy, samo sprawiedliwość, kontrola, wykorzystywanie biednych, wyglądanie dobrze na zewnątrz i nie martwienie się o środek, lepsi niż inni, duchowa ślepota, fałszywa doktryna, skupianie się na sprawach nieistotnych.

NOWE

II Kor. 3:6 i 15-18 To On nas przygotował, byśmy byli sługami Nowego Przymierza, nie litery, lecz ducha, gdyż litera zabija, duch natomiast ożywia. (...) 15 A zatem aż do dzisiaj, ilekroć czytany jest Mojżesz, zasłona leży na ich sercach, 16 a ilekroć ktoś nawróci się do Pana - zasłona opada. 17 Pan bowiem jest Duchem. Gdzie Duch Pana, tam wolność. 18 My wszyscy więc, z odsłoniętą twarzą, odbijając niczym w zwierciadle chwałę Pana, przeobrażamy się na obraz jej samej, z chwały w chwałę - tak, jak to sprawia Duch Pana."

Litera zabija, duch ożywia. To już prawie przysłowiowe stwierdzenie w naszym języku.

Nowe Przymierze – Przymierze Ducha. Stare Przymierze – Przymierze litery. Czym jest litera. "ilekroć czytany jest Mojżesz", czyżby więc Starym Testamentem? Za pewne tak, to miał na myśli Paweł, że lud księgi, Izrael, zapatrzony w swoje Pisma, prawa, czyta je szukając w nich Objawienia Bożego, ale "zasłona leży na ich sercach".

Chrześcijaństwo jest religią Ducha czy Księgi? Co ma większe znaczenie dla chrześcijan, na co kładą nacisk. Moim zdaniem na Księgę, Literę... BIBLIĘ. Mimo że ona sama o sobie mówi, że zabija. Dlaczego więc nie szukamy Ducha.

"Pan bowiem jest Duchem." Bóg jest Duchem! On też w Nowym Przymierzu może prowadzić uczniów rabbiego Jeszui z Nazaretu, przeobraża ich sam Bóg.

Nie traktuj religii, która jest tylko zbiorem doktryn i zasad. Same doktryny i zasady moralne bez Ducha potrafią wręcz zabijać. I o tym napisał Paweł. Litera zabija. Duch ożywia