Duch Izebel w rodzinach i w Kościele.

źródło: @detektywprawdy.pl

1. Izabel–tło historyczne, korzenie oraz cechy charakterystyczne ducha Izebel. „Izebel” = słowo pochodzenia fenickiego i oznacza „niezamężna”, nawet jeśli jest mężatką brakowało jej poddania i wierności, co dowodziło, iż małżeństwo nie ma dla niej znaczenia; nie poddana nikomu; wymagająca, by inni byli jej poddani.

Materiał, jaki tu przedstawiam jest: 1. zaczerpnięty z książki Johna Paula Jacksona pt. Podstępny plan. Obnażanie ducha Izebel w dzisiejszym kościele; 2. Szkoła Uwolnienia 201 Józefa Jasińskiego;3) osobistego objawienia i doświadczenia w walce z tym duchem;

Na podstawie I Krl. 16,25-34;21,1-26 dowiadujemy się sporo o cechach charakterystycznych ducha, który stał za córką Etbaala, króla Sydonu, poślubiona Achabowi, królowi izraelskiemu.

W Biblii widzimy wyraźnie całą przebiegłą oraz brutalną taktykę ducha stojącego za Izebel – od uwodzenia i schlebiania, manipulację, kontrolę aż w końcu bezwzględną eliminację (zabójstwo) Bożych proroków i ludzi niewygodnych lub stawiających opór (historia Nabota, który nie chciał sprzedać swojej winnicy Achabowi – I Król.21, 2-16).

Mówiąc o duchu Izebel trzeba wyjaśnić, że nie jest to demon, lecz chodzi tu o zwierzchność w okręgach niebieskich, która mocno współdziała ze zwierzchnością stojącą za kultem maryjnym. W sednie tego kultu chodzi o wywyższenie fałszywej Marii, kobiety jako „dobrej matki” kosztem poniżenia i zdeprecjonowania Boga (jako złego, karzącego Ojca) oraz pomniejszenie Jezusa jako dziecka „wielkiej”, dominującej matki. To jest fałszywy obraz prawdziwej Marii, matki Jezusa, która jest wzorem pokory, poddania się Bogu oraz Jezusowi Chrystusowi, którego uznała za prawdziwego Mesjasza (Łuk.1, 46-55).

Ta zwierzchność działa na ludzi poprzez demony manipulacji, kontroli, pychy, żądzy władzy, gniewu, urazy, nienawiści, nieprzebaczenia, itp.

Kiedy spotykamy ludzi, a szczególnie kobiety pod wpływem ducha Jezebel to wiedzmy, że nie walczymy z krwią i ciałem. Nie nazywajmy żadnej kobiety Jezebel, bo to jest stygmatyzacja i niszczenie człowieka.

1.1. Korzenie stojące za duchem Izebel i zwiedzeniem:

korzeniem podatności na wpływ i działanie ducha Izebel jest zranione serce, a za tym idący brak uznania, deficyty miłości,odrzucenie, krytyka. „Potrzeba zyskania uznania przenika wszystkie działania osoby pod wpływem tego ducha”.

Osoba zraniona, która wyparła przeszłość twierdzi, że nie ma problemu, ale jej zranione serce staje się pułapką niszczących i grzesznych postaw, które zatwardzają serce danej osoby i czynią ją niepodatna na wszelka korektę i pokutę.

Dlatego tak trudno pomóc takiej osobie. Tym bardziej, że najczęściej jest to osoba z potencjałem intelektualnym, przywódczym oraz duchowym, ale uległa samo-zwiedzeniu, gdyż nie chciała przyjąć prawdy, która mogłaby ją wyzwolić. „Ten duch „mówi” duchowo, ale jego siła zrodzona jest z mocy duszy i w końcu staje się śmiertelna dla obdarowania swojej ofiary.”¹

kolejne etapy zranionej duszy to: 1. bunt – przeciwko autorytetom (nikt nie będzie mi mówił, co mam robić)(4 Moj,16 – bunt Koracha) , rebelia i bezprawie. Ludzie tacy mają silne ego, które staje się ich bogiem. Nie słuchają się nikogo.

2. czary – I Sam.15, 23 – czary mają „zakrywać” (anan), co oznacza, że osoba będąca chrześcijaninem/janką może „czarować” w Kościele nie będąc tego świadoma (poprzez „duszewne” modlitwy, które są manipulacyjne, maja przeforsować wolę osoby modlącej się, celem przeprowadzenia „tajnego” planu wobec osób „obmodlonych”, a nie woli Bożej;

3. manipulacja ludźmi – będąca wyrazem braku szacunku dla ich wolnej woli. „Źródło takiego zachowania tkwi w postawie lekceważenia i poniżania osób stworzonych na obraz i podobieństwo Boga.(…) Manipulowanie innymi czyni z danej osoby czarownika – osoby, która zawarła przymierze z szatanem.” ²

W relacji z innymi ludźmi osoba z duchem Izebel jest nieszczera i mocno ukrywa swoje prawdziwe zamiary (podstępność). „W sytuacji kiedy pojawia się konflikt, osoba działająca pod wpływem ducha Izebel odmawia szczerej komunikacji, a czasem nie komunikuje wcale. Co więcej, stosuje przebiegłe, nieuczciwe lub zdradzieckie metody, aby uzyskać przewagę i osiągnąć swój cel, sądząc, ze cel uświęca środki”³

4. egocentryzm – pycha oraz użalanie się nad sobą (narcyzm) sprawiają, że w istocie osobę taką nie obchodzą innymi ludzie, chyba, ze mogą zaspokoić jej potrzeby, albo przynoszą wymierne korzyści. Chce zająć kluczową pozycję w Kościele (lidera czy pastora). Silna i niepohamowana samowola chce z siebie samego uczynić autorytet.

5. korzeń zgorzknienia – Hebr. 12,15 – jest to grzech spowodowany reakcją na domniemaną lub prawdziwą niesprawiedliwość (najczęściej ze strony jakiegoś autorytetu); ten z kolei rodzi żal, który pochyla się nad samym sobą, kiedy osoba pozbawiona jest uwagi, uznania lub zaszczytu i próbuje się samo-promować. „Zgorzknienie zasadza się na naszej duszy, ponieważ jest to twierdza umysłowa powiązana z egoizmem i pychą.”⁴

6. korzeń niewoli – prowadzi do lęku (choć lęk może także prowadzić do zniewolenia) i daje pożywkę legalizmowi, depresji i kontroli. „Osoba zniewolona duchem Izebel – czy jako jej narzędzie, czy jako ofiara – nie może zasmakować prawdziwej wolności. (…) Często osoby znajdujące się w uścisku Izebel nie są w stanie doświadczyć adopcji jako córki i synowie Boga.”⁵

Niewola--→lęk--→legalizm--→kontrola.

7. korzeń lęku – Job.3, 25 -postawa lęku może zrodzić się w dzieciństwie wskutek braku poczucia bezpieczeństwa, różnego typu zagrożeń (np. przemocy, krzyków, awantur, itp.) lub tramy. Później jednak w dorosłym życiu osoba lękowa próbuje się z nim rozprawić w postawie „nad”, wchodząc w kontrolę i wymiar sprawowania władzy. Osoby oszukane pozorem „wolności” przez ucieczkę w dominację i kontrolę często mają wybudowaną twierdzę umysłową na fundamencie lęku, co oznacza, że za silną i twardą i upartą postawą stoją nierozwiązane problemu lękowe z dzieciństwa.

8. korzeń pychy – Obj.18, 7 – to osoby wychwalające siebie i żyjące w luksusie. „Ten napuszony duch uważa pokorę i cichość za coś z natury bezwartościowego. (…) Rozpaczliwie potrzebując uwagi pragnie bałwochwalstwa ze strony ludzi, których później prowadzi na śmierć.”⁶

Nie znosi prawdziwej pokory typu Maria, Estera czy Debora; każdej prawdziwej pokory. Tylko jednak poprzez prawdziwie pokornych ludzi, poddanych totalnie Bogu ten duch może być pokonany.

Osoby z duchem Izabel (kobiety, mężczyźni; choć częściej są to kobiety) posługują się zwodniczą mową, kuszeniem zmysłowością czy wręcz uwodząc seksualnie. W ten sposób wykorzystując słabość pastora „Izebel”doprowadza przez seks do rozbicia jego małżeństwa oraz zajęcia prymatu jako jego żona (nieprawa).

1.2. Oto cechy ducha Izebel przejawiające się w osobach (zarówno kobiet jak i mężczyzn)

1) pasja w bezbożności (zdolność dramatyzowania), w niszczeniu wszystkiego, co Boże, co namaszczone Duchem Świętym;

2) osoba taka czuje się zagrożona przez proroka, gdyż tylko przez „objawienie” prorocze może zostać rozpoznana i zdemaskowana; osoba w d. Izebel zdaje się mieć prorocze obdarowanie, lecz tak naprawdę chce kontrolować osoby, które się poruszają w dziedzinie proroczej;

3) koncentruje się na pastorze i przywództwie kościoła, gdyż jej ostatecznym celem jest przejecie prowadzenia kościoła;

4) dlatego też chce najpierw pozyskać względy pastora oraz „formować strategiczne połączenia z ludźmi, którzy są ogólnie uznani za duchowych i wpływowych”(P. J.); bardzo często schlebia mu i komplementuje go w taki sposób jakby wyrażała „Boże, wielkie plany i wizje” dla jego służby;

5) „aby sprawiać wrażenie osoby duchowej, będzie szukać uznania wykorzystując manipulowanie jw celu osiągnięcia własnych korzyści” (P.J.); przekazuje duszewne sny lub zapożycza je od innych;

6) na słowa uznania reaguje zrazu postawą fałszywej pokory;

7) konfrontowana przyjmuje postawę obronną – usprawiedliwia się posługując się stwierdzeniami typu „Bóg mi to powiedział”, „Bóg mnie tak prowadzi”, itp.

8) lekceważy autorytety w kościele; często przekazuje swój „duchowy wgląd” innym ludziom, pomijając pastora; w ten sposób zasiewa ziarna buntu;

9) „ma pragnienie posiadania „uczniów” i potrzebuje nieustannego uznania ze strony swych naśladowców”(P. J.)

10) modli się o innych samowolnie, bez jakiejkolwiek weryfikacji. W ten sposób trudno skonfrontować fałszywe proroctwa lub nie-Boże przekazy, które „zatruwają” ducha ludzi, którym „usługuje”; oprócz tego przez wkładanie rąk i udzielanie „namaszczenia” przekazuje ona złe duchy i infekuje duchowo osoby, o które się modli; „dotyk takiej osoby jest przekleństwem”;

11) uwodzi ona innych duszewnymi proroctwami, by pozyskać wiarygodność; „prorokuje „pół-prawdy”, lub przytacza „zasłyszane fakty”, by wyglądało, że odbiera to od Boga; wykorzystując zaś słabą pamięć ludzką przekręca swoje dawniejsze proroctwa, by zasugerować, że się wypełniły;

12) jest osobą pełną pychy duchowej, za którą skrywane jest rzeczywiste niskie poczucie wartości; może na zewnątrz obnosić się ze swoją duchowością (płakać, zawodzić jak osoba, która otrzymała brzemię od Pana), w rzeczywistości jest to faryzeizm;

13) życie rodzinne takiej osoby jest w zamieszaniu. Jeśli jest w małżeństwie to jej mąż jest słaby duchowo, nie zbawiony lub nieszczęśliwy (duch Achaba); osoba taka jest dominującą i kontrolującą całą rodzinę.

2. Współdziałanie ducha Jezebel z Achabem. Społeczeństwo czasów nam współczesnych.

Nie ma ducha Jezebel bez Achaba i odwrotnie. W życie oznacza to nie-Boży porządek w małżeństwie, gdzie dominujące kobiety przejmują władzę (Izaj.3,12), a mężczyźni abdykują.

Jest to zmora społeczeństw od zarania, lecz niezwykle i symptomatycznie nasilona w czasach ostatecznych (w jakich żyjemy), gdzie wskutek odejścia od Boga i panoszącej się bezbożności (humanizmu i relatywizmu moralnego) doszło do zaprzeczenia Bożego wzorca małżeństwa, gdzie mąż ma być poddany Jezusowi Chrystusowi i obejmować miłością Chrystusową żonę i dzieci (1 Kor.11,3). Ma być przywódcą rodziny i sprawować ową władzę z pozycji miłości. Mężczyźni wchodzą często w rolę chłopców (niedojrzałość wskutek braku relacji i zdrowego wzorca ze swoim ojcem), natomiast żony zajmują miejsce „mamuśki”, dominującej „królowej”, która rządzi i ma rozwiązania dla wielu spraw, z którymi nie radzi sobie mąż, ale są one nieprawe ( przykład historii Nabota i postawy Jezebel i Achaba w tej historii).

Można mówić tu o nie-świętym przymierzu: a) pomiędzy Izraelskim królem Achabem, który znał przymierze z żywym Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba, a pogańską kobieta Izebel, która praktykowała czary i była oddana swoim bogom (demonom). Uległość Achaba wobec swojej pogańskiej żony doprowadziła Izrael do bałwochwalstwa i nieprawości, jakiej nigdy dotąd nie było (1 Krl.16,31 lata panowania Achaba 869-850 p.n.e.)

b) pomiędzy mężami i żonami, którzy wchodzą w nie-Boży schemat oparty na toksycznym współuzależnieniu. W związku tym nie chodzi o prawdziwą miłość, lecz o dominację kobiety, gdzie mąż przyjmuje rolę słabego, nieporadnego i ustępliwego wobec żądań żony oraz poddaje się pod jej manipulację, kontrolę oraz definitywnie pod jej rządy (często dla własnej wygody, dla tzw. świętego spokoju, który tak naprawdę nie jest święty, ani uświęcający, wręcz przeciwnie jest kompromisem z złem i nieprawością). Osiągnięty w ten sposób pokój „za wszelką” cenę jest niszczący dla całej rodziny, gdyż jest to związek pasożyta z żywicielem. „Duch Achaba zawsze poświęci przyszłość za cenę pokoju dzisiaj. (…) Pamiętajcie ugodowy duch Achaba jest dokładnie tym, co przyczynia się do śmiercionośnej władzy Izebel ” ⁷

c) w kościołach, gdzie pastor i ugodowi liderzy unikają konfrontacji z duchem Izebel, z wykorzystaniem swojego duchowego autorytetu „mogą skrzywdzić Boży lud nieumyślnie, pozwalając aby wzrastało panowanie tego demonicznego ducha. Jeśli pastor ignoruje zło, jakie wyczynia Izebel, wtedy może stać się bratnią duszą tego ducha. (…) Albo w pełni przyjmie ducha Izebel i stanie się marionetkowym królem będącym pod wpływem silnego zwiedzenia, głębokiej depresji i niezdecydowania nawet w najdrobniejszych sprawach, albo też jego kościół stanie wobec duchowego głodu. Manifestacja Bożej obecności zostanie oddalona pośród nich.”⁸

CDN.

1 John Paul Jackson, Podstępny plan. Obnażanie ducha Izebel w dzisiejszym kościele, Kielce 2001, s.53-54.

2 Tamże, s.94

3Tamże, s. 97.

4Tamże, s. 98.

5Tamże, s. 99-100.

6 Tamże, s. 104.

7John Paul Jackson, Podstępny plan. Obnażanie ducha Izebel w dzisiejszym kościele, Kielce 2001, s. 31-32.

8Tamże, s. 33-34.