Przypowieści Salomona 9,15: Mienie bogacza jest jego twierdzą; ubóstwo ubogich jest ich zgubą.
„Proszę
cię o dwie rzeczy; nie odmów mi, zanim umrę: Oddal ode mnie
fałsz i słowo kłamliwe; nie nawiedź mnie ubóstwem, ani nie
obdarz bogactwem, daj mi spożywać chleb według mojej potrzeby,
abym, będąc syty, nie zaparł się ciebie i nie rzekł: Któż jest
Pan? Albo, abym z nędzy nie zaczął kraść i nie znieważył
imienia mojego Boga” (Przyp.
Sal.30:7-9)
I.
Geneza i cechy charakterystyczne ducha ubóstwa –Żyjemy na upadłym
świecie, gdzie większość ludzi są samotnymi, zranionymi
sierotami. Jest to sieroctwo pierwotne, które nosi każde serce
osoby żyjącej bez Boga na tym świecie. Oprócz tego pogłębia je
fakt zranień ze strony nieobecnych, dysfunkcyjnych ojców. Z chwila
zbawienia (nowo-narodzenia) każdy chrześcijanin zaczyna dopiero
podróż do serca Boga-Ojca, która zaczyna się przez Pana Jezusa,
który sam nazywa się DROGĄ. Dokad? Do poznania miłości i
niezwykłej relacji z Bogiem-Ojcem. Stąd też w kościołach jest
wiele osób, które co prawda „czytają” i intelektualnie wiedzą
o miłości Boga, lecz tej miłości nie doświadczają.
Charakteryzują się ogromnymi deficytami Bożej miłości,
nieznajomością Boga jako dobrego ojca oraz jako Źródła naszego
zaopatrzenia- jest to wtórne sieroctwo duchowe, za którym stoi duch
niewolnictwa oraz mentalność ubóstwa oraz własna (legalistyczna)
sprawiedliwość;
