PRZESŁANIE
CHRZEŚCIJAŃSTWA BIBLIJNEGO WOBEC HUMANIZMU. HUMANIZM JAKO
IDEOLOGIA CZŁOWIEKA UPADŁEGO. Dr Elżbieta
Stawnicka-Zwiahel wykład wygłoszony na Uniwersytecie Zielonogórskim
Skoro świętość nie
jest już oparta na tradycji, której ważność zagwarantowana jest
przez Objawienie, pierwotne względem świadomości, to trzeba teraz
szukać świętości w samym sercu człowieka. Dlatego właśnie
humanizm transcendentalny to humanizm człowieka, który stał się
Bogiem: gdyby ludzie nie byli w pewnym sensie bogami, to nie byliby
ludźmi. Trzeba przyjąć, że jest w nich coś boskiego, w
przeciwnym razie sprowadzimy ich do poziomu zwierzęcego.(...)
Uświęcona ludzkość zajęła miejsce podmiotu absolutnego. To o
niej chcę myśleć w kategoriach wieczności, chcę wierzyć, że
ludzkość nie zniknie, jeśli ma jeszcze istnieć sens na tej
ziemi.(...)Współczesny humanizm nie tylko nawiązuje do
chrześcijańskiego ideału miłości, ale akceptuje również
chrześcijańską definicję piekła: piekło to samotność w
świecie pozbawionym sensu. Luc Ferry, Człowiek-Bóg czyli o
sensie życia1
On [Jezus Chrystus] jest
obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego
stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w
niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to
Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez
Niego i dla Niego zostało stworzone. Biblia, List św. Pawła
do Kolosan 1,15-162 Nauka chrześcijańska głosi, że człowiek
może wybrać niezależność od Boga i potwierdzić swój wybór
przez dobrowolne nieprzestrzeganie nakazów Boskich. Taki akt wyboru
jest pogłwałceniem normalnych stosunków między Bogiem a Jego
stworzeniem, łączy się z odrzuceniem Boga jako podstawy
egzystencji i skazuje człowieka na samego siebie. W następstwie
tego człowiek przestaje być planetą obiegającą Słońce, a staje
się rządzącym się własnymi prawami słońcem, wokół którego
wszystko ma się obracać. A.W. Tozer, Poznanie Świętego 3
