Słowo Boże jako miecz  i młot w walce duchowej. Do praktycznego wyznawania i ogłaszania. Cd.

USTANAWIANIE PRAWD DUCHOWYCH W RZECZYWISTOŚĆI FIZYCZNEJ

TOŻSAMOŚĆ

Wyznaję moimi ustami Pana Jezusa i wierzę w mym sercu, że Bóg wzbudził Go z martwych, abym ja mógł być zbawiony, bo : "Jeśli ktoś jest w Chrystusie, jest nowym stworzeniem, stare przeminęło oto wszystko stało się nowe.." Ja jestem w Chrystusie więc jestem nowym stworzeniem. Narodziłam się z Boga i mam Bożą wiarę w swoim sercu. Wiara, która zwycięża ten świat, mieszka w moim wnętrzu, ponieważ większy jest ten który mieszka we mnie niż ten który jest na świecie Ogłaszam stare rzeczy przeminęły i wszystko stało się nowe! Jestem w Chrystusie! Jestem nowym stworzeniem. Mam nowego Ojca w Niebie! Mama nowe życie - życie wieczne! Mam nowe obywatelstwo i to obywatelstwo Niebios! Mam nową sferę życia! Zostałam przeniesiona z mocy ciemności do Królestwa Jego umiłowanego Syna. Jestem zaakceptowana w Umiłowanym. Moje imię jest zapisane w Barankowej Księdze Życia i nikt nie może mnie wyrwać z ręki Ojca, ponieważ zostałam zapieczętowana Duchem Św. na własność dla Boga. Ogłaszam, że jestem tym kim Biblia mówi, że jestem. Ogłaszam, że mam to co Biblia mówi, że mogę uczynić.

MOGĘ

Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia w Jezusie Chrystusie, a radość w Panu jest mocą mojego życia. Mam w sobie moc Ducha Świętego! Mam moc nad wężami i nad wszystkimi mocami przeciwnika i nad każdą chorobą! OGŁASZAM ŻE NIC MI NIE ZASZKODZI! Tarczą wiary gaszę każdy ognisty pocisk złego! Ogłaszam, że Duch Wszechmocnego Pana jest nade mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę. On posłał mnie, abym opatrzył tych, których serca są skruszone i abym ogłosił jeńcom wyzwolenie a ślepym przejrzenie. On namaścił mnie, abym ogłosił czas łaski Pana i dzień pomsty naszego Boga oraz abym pocieszył wszystkich zasmuconych. Abym dał płaczącym zwój zamiast popiołu, olejek radości zamiast szaty żałobnej, pieśń pochwalną zamiast zwątpienia. Ogłaszam że mam moc nad demonami, aby je wypędzać!

UZDROWIENIE

Ogłaszam, że mogę kłaść ręce na chorych i oni wyzdrowieją. Ogłaszam że ślepi będą widzieć, głusi słyszeć, a chromi chodzić! Ogłaszam, że mieszka we mnie Moc Zmartwychwstania, która wskrzesza umarłych! Wyznaję, że jestem Synem Bożym i jestem Dziedzicem. Ogłaszam że jestem zwycięzcą przez Pana Jezusa i wszystko to co jest mojego Ojca jest i moje. Cokolwiek powiem - wierzę i to się stanie. Mogę usunąć każdą "górę" z mojej drogi. O cokolwiek poproszę w imieniu Jezusa będę wierzył i to otrzymam. Mogę uczynić wszystko przez Chrystusa, który mnie umacnia. Wszystko co związuję na ziemi jest związane w niebie, a wszystko co rozwiązuję na ziemi jest rozwiązane w niebie. Wyznaję wszystkie korzyści wypływające z Golgoty: "błogosław dusza moja Panu i nie zapomnij o wszystkich Jego dobrodziejstwach.." On odpuszcza wszystkie moje winy. Leczy wszystkie moje choroby. On ratuje od zguby moje życie, On wieńczy mnie łaską i miłością, On nasyca dobrem moje życie tak że odnawiają się moje siły. Wyznaję ,że wszystkie moje grzechy zostały przebaczone!!! Wyznaję, że wszystkie moje choroby zostały uleczone!!! Jezus wykupił mnie od przekleństwa prawa, dlatego nie pozwalam żadnej chorobie mnie atakować. Ogłaszam, że wszystkie chorobotwórcze bakterie i wirusy giną gdy zetkną się z moim ciałem w imieniu Jezusa, a każdy organ i tkanka mojego ciała funkcjonuje w doskonały sposób, tak jak to zaplanował Bóg. Nie zgadzam się na żadne niedomagania organizmu w imieniu Jezusa. Żyję według prawa Ducha, a ono wyzwoliło mnie spod prawa grzechu i śmierci. Jestem zwycięzcą i zwyciężam przez krew Baranka i słowo swojego świadectwa.

ŚWIADOMOŚĆ POZYCJI

Ogłaszam, że jestem Bożą własnością, a moje życie jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu. Jestem ukoronowany Jego miłosierdziem i wyznaję, że się niczego nie boję. Ogłaszam, że choćbym szedł ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty Ojcze jesteś ze mną, Ty mi pomagasz. Pokój Boży rządzi w moim sercu i o nic się nie troszczę. Twoje Słowo i Twój Duch pocieszają mnie. Nie jestem zatrwożony bo Ty jesteś moim Bogiem. Ty mnie wzmacniasz. Ty podnosisz mnie prawicą swojej sprawiedliwości. Nie dałeś mi ducha bojaźni, ale ducha mocy, miłości i trzeźwego myślenia. Ogłaszam że mam Ducha Mocy w sobie! MAM DUCHA MIŁOŚCI W SOBIE! MAM DUCHA TRZEŹWEGO MYŚLENIA W SOBIE! Słowo Boże jest na wieki ustanowione w niebiosach, dlatego też ustanawiam Jego panowanie na ziemi. Nie dosięgnie mnie nic złego i plaga nie zbliży się do mojego domu, albowiem aniołom Swoim poleciłeś, aby mnie strzegli na wszystkich moich drogach. Na mojej ścieżce jest życie, a nie śmierć.

ODPIERAM

Żadna broń ukuta przeciwko mnie nic nie wskóra, ponieważ moja sprawiedliwość pochodzi od Pana. Jestem okryty krwią Baranka! Pan idzie przede mną! Jezus jest we mnie! Anioł Pana ochrania mnie! Pode mną jest odwieczne ramię Pana, a dobroć i łaska towarzyszą mi przez wszystkie dni mojego życia Alleluja!

JESTEM BŁOGOSŁAWIONY

Wyznaję że niebo jest otwarte nade mną i jestem błogosławiona we wszystkim co robię i wszędzie gdzie jestem. Wyznaję że cała moja rodzina jest błogosławiona. Ogłaszam że Jezus zmienił moje ubóstwo na dostatek, obfitość i powodzenie. On zmienił chorobę na zdrowie, a śmierć na życie wieczne. Ogłaszam, że mój Bóg ożywia mnie przez Swoje Słowo. Ogłaszam że przez krew Jezusa jestem Bożym sprawiedliwym i Bóg spełnia pragnienia mojego serca. Rozkoszuję się Panem, a On daj mi to czego życzy sobie moje serce. Daję i otrzymuję z powrotem miarę dobrą, natłoczoną ,potrzęsioną i przepełnioną. Daję ochotnie, a Bóg mój udziela mi obficie wszelkiej łaski. Ogłaszam, że Bóg pomnaża mój zasiew i daje mi 30 - 60 - 100 krotny plon. Hojnie łożę na wszelką dobrą sprawę, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem. Niczego mi nie brakuje, ponieważ mój Bóg zaspokaja wszelką potrzebę według bogactwa Swego w chwale w Jezusie Chrystusie. Ogłaszam, że zgodnie z przymierzem, mam siłę i moc do zdobywania bogactwa. Ogłaszam, że z bogactw pogan będę korzystać! Ogłaszam że dostatek i bogactwo jest w moim domu! Ogłaszam, że mój Bóg idzie przede mną i wyrównuje drogi i wysadza spiżowe wrota i rozbija żelazne zawory i daje mi schowane mroku skarby i ukryte kosztowności, abym poznał, że On jest moim Bogiem. Ogłaszam że Pan jest moim pasterzem i niczego mi nie braknie. Ogłaszam że całe błogosławieństwo Abrahama należy do mnie. Ufam Panu z całego serca i nie polegam na własnym rozumie. Pamiętam o Nim na wszystkich moich drogach, a On prostuje moje ścieżki. Wyznaję, że Boże słowo jest pochodnią nogom moim i światłością ścieżkom moim i Bóg doprowadzi do doskonałości wszystko co dotyczy mojego życia. Ogłaszam że bojaźń nie ma miejsca w moim życie! Wyznaję, że jest to dobry dzień. Wyznaję że jestem uzdrowiona i jestem dzisiaj napełniona miłością Bożą. Wyznaję, że jestem dzisiaj pełna miłości Pańskiej i jestem dzisiaj napełniona Bożym Pokojem. Wyznaję, że jestem dzisiaj prowadzona Bożą mądrością i jestem dzisiaj napełniona Duchem Świętym. To wszystko jest moje dzisiaj!!!

GOTOWOŚĆ

Ogłaszam, że mam moc i odwagę do głoszenia prawdy ewangelii. Wyznaję, że dzisiaj pomogę komuś znaleźć łaskę i miłosierdzie Boże. Będę się cieszył że Niebiosa są moim Domem. Będę się cieszył że cała moja rodzina znajdzie się w objęciach Pana WYZNANIE

To jest moje wyznanie. Śmiało je mówię przed szatanem, aniołami, Panem Jezusem i Bogiem moim Ojcem. Dziękuję Ci Ojcze w imieniu Jezusa Chrystusa, że mam to co mówię. Moje wyznanie jest oparte na Twoim słowie i dociera do Ciebie, a Pan Jezus jest najwyższym kapłanem mojego wyznania i on czyni je dzisiaj skutecznym. Ogłaszam że jestem mocny w Panu siłą Jego potęgi!!! WŁADZA NAD SIŁAMI DEMONICZNYMI Bóg mówi że siły demoniczne nie mają już nade mną żadnej władzy, bo Bóg mój Ojciec zawarł ze mną nowe przymierze przez krew Jezusa. Zgodnie z tym nowym przymierzem, one nie mają nade mną żadnej władzy, ale przez Pana Jezusa Chrystusa ja mam całkowitą władzę nad nimi, bo "..ten który jest we mnie, większy jest od tego, który jest na świecie.." Ogłaszam ze Jezus Chrystus żyje we mnie przez moc Ducha Świętego. Dlatego w Imieniu Jezusa związuję wszelkie demoniczne działanie, wpływy demoniczne, zamysły diabelskie i ogłaszam że ich działanie jest nieskuteczne wobec mnie, mojej rodziny i kościoła w potężnym imieniu Jezusa. Amen.

MODLITWA O OBJAWIENIE MIŁOŚCI

Modlitwa: Ojcze Chwały, daj mi Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu Ciebie i oświeć oczy serca mojego, abym wiedział, jak jest nadzieja do której zostałem powołany i jakie jest bogactwo chwały jest moim udziałem w dziedzictwie Jego i jak nadzwyczajna jest wielkość mocy Twojej wobec mnie który wierzę. Zginam kolana swoje przed Tobą Ojcze Pana mojego Jezusa Chrystusa od którego wszelkie ojcostwo na niebie i ziemi bierze swoje imię byś sprawił według bogactwa chwały swojej, żebym był mocą Twojego Ducha utwierdzony w wewnętrznym człowieku. Żeby Jezus Chrystus przez wiarę zamieszkiwał w sercu moim, a ja żebym był wkorzeniony i ugruntowany w miłości. Żebym mógł poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie, poznanie abym został wypełniony całkowicie Twoją pełnią Bożą. Tobie zaś, który według mocy działający we mnie, potrafisz daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co Cię proszę , albo o czym myślę - Tobie niech będzie chwała w moim życiu, w kościele i w Jezusie Chrystusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen. (Ef. 1,17 - ..3,14-21)

Wysłałaś Wczoraj o 17:19

Wysłałaś Dzisiaj o 11:21

Błąd renderowania multimediów

Wysłałaś Dzisiaj o 11:25

 Kochani blogowicze! 

Życzę Wam ...i sobie samej, w tym niepewnym i coraz bardziej niewiarygodnym świecie znalezienia jednego prawdziwego Źródła siły, bezpieczeństwa, miłości oraz ochrony, -żywego Boga oraz Jezusa Chrystusa!

PSALM 34, 8-9 Anioły Pana otaczają kordonem tych, w których jest bojaźń przed Nim - i ratuje ich.

Skosztujcie i przekonajcie się, że Pan jest dobry. Szczęśliwy ten człowiek, który w Nim szuka schronienia!

Kiedy kolejny raz spotykamy się w świąteczny czas, by w rodzinnym gronie pobyć. Zastanówmy się o praktyczny sens Bożego narodzenia dla nas. Kim jest dla nas Jezus z Nazaretu narodzony w Betlejem przeszło 2 tysiące lat temu? Niech Święta Bożego narodzenia 2020 będą czasem narodzenia się Jezusa w sercach choć niektórych...jest to sprawa wiary, która sprawia duchowe przebudzenie do życia z Nim i w Nim. 

O tym jak można narodzić się duchowo będzie w następnym poście. A dziś życzę...już po Świętach wykorzystania ostatnich dni 2020 roku na refleksję, prawdziwe rozmowy z Bogiem...i z ludźmi, które zapoczątkują całkiem nowy etap życia, z sercem już nie pustym, lecz napełnionym Obecnością Tego, który przez cały czas czeka na Ciebie.

 

 

Elżbieta Stawnicka

Słowo Boże w walce duchowej. Moc ogłaszania.

Wyznanie = mówienie tego samego co…Bóg w swoim Słowie już powiedział, Hebr.3,1 – Jezus jest naszym arcykapłanem i usługuje nam jako Ten, który ogłasza to, co mówimy na ziemi przed tronem Boga-Ojca.

Poprzez wyznanie Słowa i słyszenie go budujemy swoją wiarę

Ogłaszanie=bardziej agresywne wyznawanie, to głośne, pełne mocy ogłaszanie tego, co mówi Bóg w danej sytuacji. Dawniej to heroldzi ogłaszali postanowienia króla na danym terenie. Ogłaszanie Słowa Bożego jest ustanawianiem rzeczy w mocy Ducha Św. Na etapie ogłaszania Słowo Boże mieszka już w nas...i jest ono objawione -Rhema.

Mat.24, 14 – proklamowana – głoszenie Ewangelii na całej ziemi.

Poprzez ogłaszanie Słowa do danej sytuacji mamy już zbudowaną wiarę i uwalniamy Ducha Św. przez ogłaszane Słowo. Tak jak Bóg.

Moja historie ogłaszania Słowa Bożego –1. Codzienne wyznawanie Słowa Bożego – pastor Bolesław Paliwoda. W ten sposób Słowo Boże – logos pracowało we mnie i przeszło z głowy do serca, np. ogłaszam podstawowe wersety o mojej tożsamości w Chrystusie oraz o tym, co będe robiła – np. wyganiała demony oraz kładła ręce na chorych, a oni wyzdrowieją. Ew. Marka 16, 16-18. Potem zaczęłam to robić przez zbudowaną wiarę. Przeszłam od ogłaszania do czynienia.

2. Nauczanie Dereka Prince”a nt. Mocy proklamacji. Mocno zakorzeniło się wtedy przekonania o mocy wypowiadanych słów. Przykład o mocy proklamacji islamu, który 5 razy dziennie ogłasza moc Allacha – to wyjaśnia moc islamu.

I. Słowo Boże musi zamieszkać w nas – sianie Słowa Bożego w samego siebie; Kolosan 3,16 „Niech was przepełnia Słowo Chrystusa”. ”Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie.”

Dlaczego mamy być pełni Słowa Bożego?

1. Słowo Boże jako miecz - Bo bój toczymy – Ef.6, 10-17 miecz Ducha, którym jest Słowo Boże. Ten miecz musi być pod ręką, w nas, żeby kiedy zajdzie taka potrzeba, móc go od razu użyć, a nie dopiero szukać w Biblii odpowiedniego Słowa na daną sytuację, np. choroby, zamieszania emocjonalnego, presji duchowej, straty pracy, itp. Nie jesteśmy bezbronni, mamy dana nam całą zbroję Bożą, a miecz jest ofensywną jej częścią, którą możemy bezpośrednio razić przeciwnika. Arsenał broni musi być pełny, żeby można było z niego korzystać w odpowiednim czasie – gdy sytuacja jest zła.”

Jak używać miecza Ducha – Słowa Bożego?

1 a) Słowo Boże jako narzędzie w sytuacjach trudnych, kiedy walczymy przeciwko planom przeciwnika o wypełnienie Bożych obietnic – np. zachorujemy i walczymy o zdrowie.

Słowo Boże musi być w naszych ustach – to jest jak laser, który dotyka demony. Sugestywna jest wizja pewnego brata, który widział w Duchu, co się dzieje z demonami – jak są dźgane i ranione Słowem Bożym wypowiadanym głośno; nasze doświadczenie z uwolnień – jak demony uciekają przed Słowem Bożym wypowiadanym z wiarą w mocy Ducha Świętego.

• Jesteśmy stworzeni na obraz Boga – Bóg wypowiadał Słowo i rzeczy stawały się, zaczynały istnieć – Hebr.11, 3...my także powołujemy rzeczy do istnienia – Słowo Boże i Duch Boży utworzyły wszechświat, np. jeżeli wypowiadamy Słowo Boże o uzdrowieniu to kiedy jesteśmy chorzy uwalniamy Słowo Boże, odnośnie uzdrowienia;

Słowo Boże plus Duch Boży (ruach) = się cud stworzenia, ustanawianie rzeczy na ziemi, postanowień Boga na ziemi.

To tak samo jakbyśmy zamiast Boga wypowiadali Słowo Boga.

-Poprzez Boże Słowo uwalniamy moc Ducha Świętego. Chodzi o to, by Słowo Boże się ucieleśniło. Ew. Jana 1, 1-4...w Słowie jest życie. Duch ożywia Słowo w taki sposób, że ono nie jest już pustą literą, ale ma w sobie życie Ducha; w. 14 – Jezus Chrystus jest Słowem ucieleśnionym, Ew. Jana 6, 63, - „To Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga.Słowa, które wam powiedziałem są duchem i są życiem,.”2 Kor. 3,6 martwe Słowo Boże /litera zabija, ale Duch ożywia.

• Świadectwa

1. Moje świadectwo ogłaszania Słowa Bożego odnośnie życia i wiary mojej córki, zbawienia oraz służenia Bogu całą moją rodziną – wszystkie stały się rzeczywistością; ogłaszanie Słowa Bożego dotyczącego mojej przyszłości z Jer.29,11-13 – codzienna praktyka; ochrona mojej rodziny – codzienna praktyka ogłaszania Słowa Bożego.

2. Mirka Kujawy, Basi Kujawy – 7 udarów Basi-i nasze modlitwy ogłaszania – udary stwierdzone medycznie nic jej nie uczyniły-żadnego uszczerbku na jej zdrowiu; gdy modlimy się i nadal czujemy ból – przykład Mirka Kujawy z kręgosłupem, który uzdrowiony z różnych poważnych dolegliwości kręgosłupa, gdy był ostry atak bólu, zgromił go i dalej pracował – efekt ból minął bezpowrotnie; świadectwo o ogłaszaniu Słowa z wiarą, że nie zapłaci złotówki z nie jego kredytu – 80 tys. I tak się stało!

3. przykład Maciusia – był w krytycznym stanie z powodu wirusowego zapalenia serca – grupa Orłów Wojny codziennie modliła ogłaszając Boże dekrety wiary nad życiem Maciusia – efektem było jego wyzdrowienie i mimo że jest pod kontrola lekarską.

A jak to się ma do faktów?

Tu potrzebna jest wytrwałość w ogłaszaniu aż do widzialnego skutków.

Są fakty i jest Prawda Słowa Bożego. Fakty mają się dostosować do Słowa Bożego.

2. Słowo Boże jako młot – Jer. 23, 29 „Czy moje Słowo nie jest jak ogień...i jak młot, rozbija skałę?”; nasze nieprzemieniony umysł często jest jak beton złożony z naszych opinii i chorych/kłamliwych przekonań.

-do burzenia warowni dla sprawy Bożej 2 Kor. 10, 4-5

oraz przemiany sposobu myślenia – Rzym.12, 2 BITWA O UMYSŁ

Twierdze warownie = systemy kłamliwych przekonań (logismos) chodzi o przemianę sposobu myślenia, mówienia i postępowania, np. moje twierdze warowne humanizmu, racjonalizmu Np. Twierdza warowna – odrzucenia,

Przykłady z uwolnienia – wyrzucenie ducha odrzucenia – to początek tego procesu, często po uwolnieniu jest atak na umysł, np. „byłeś niekochany i tak już będzie”: trzeba się temu przeciwstawić poprzez niezgodę na tę myśl, a potem wyznawanie i ogłaszanie Słowa Bożego dotyczącego Bożej miłości i akceptacji – co najmniej przez miesiąc (np. Listu miłosnego Boga Ojca do mnie – Psalm 139, itp.)W burzeniu warowni chodzi o to, by usunąć kłamstwa z umysłu i zastąpić je prawdą Słowa Bożego -1 Piotra 1 ,22 -oczyszczenie swojej duszy w posłuszeństwie prawdzie.

Np. Józef Jasiński i jego bałagan w głowie,

WZORCOWE PROKLAMACJE do codziennego użytku:

1. Obrona/ochrona siebie i rodziny – Izaj. 54,17 Żadna broń ukuta przeciwko mnie i mojej rodzinie/kościołowi nic nie wskóra, a każdemu językowi, który w sądzie wystąpi przeciwko nam zadamy kłam.

Takie jest nasze dziedzictwo jako sług Pana, a nasza sprawiedliwość od Pana pochodzi.

Psalm 91, 1- 4.

2. Potrzeby – finansowe – 2 Kor. 9, 8 „A władny jest Bóg udzielić obficie swej łaski, abyśmy wszystkiego pod dostatkiem mogli łożyć na każdą dobra sprawę.

-Psalm 23, 1

3. Kiedy czuję się słaba. Mam zadanie do wykonania, które przekracza moje możliwości.

-Filipian 4, 13 Wszystko mogę wykonać przez Tego, który wzmacnia mnie od wewnątrz

4. Potępienie, oskarżenie – Rzym.8,1

5. Strach, lęk i bojaźń – 2 Tym.1, 7, Izaj. 54, 14 „Nie zagrozi mi ucisk – przestanę się bać, będę wolna od strachu – nie zbliży się do mnie.”

6. Odrzucenie, porzucenie, niskie poczucie wartości – Ps.27, 10; Rzym.8, 35; Hebr.13, 5 - „Nie porzucę cię, ani nie opuszczę.”

7. Lęk przed przyszłością, złe myśli na temat tego, co będzie – Jer. 29, 11-13.

8. Lęk przed śmiercią - 13Psalm 118,17 – gdy diabeł nas straszy np. śmiercią:”Nie umrę ale będę żył i będę opowiadać dzieła Pan,

9. Troska – I Piotra 5,7 „Wszelką troskę swoją złóżcie na Niego, gdyż On ma o nas staranie.”, Filipian 4,6 - „Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwach i błaganiach z dziękczynieniem powierzajcie prośby swoje Bogu.”

10. Choroba, niemoc – 1 Piotra 2,24 „Jezus sam grzechy nasze wziął na siebie, abyśmy obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli, jego sińce i rany uleczyły nas, Przyp. Sal.4,20-22.

Prezent świąteczny dla wszystkich czytelników bloga ZABUKROWANI. POMOC DUCHOWA - jeden z rozdziałów mojej nowej książki "Odbunkrowani. Jak żyć na wolności? (w pisaniu)

Elżbieta Stawnicka

Dylemat pragnień – pomiędzy ucieczką a ryzykiem (odwagą) życia

John Eldredge, który napisał całą książkę na temat pragnień ludzkiego serca oraz zmagań z tym związanych napisał: „Pragnienie jest źródłem naszych najszlachetniejszych aspiracji i najgłębszych smutków. Przyjemność i ból idą w parze - więcej one płynę z tej samej cząstki naszego serca. Nie potrafimy żyć bez tęsknoty, a jednocześnie tęsknota naraża nas na rozczarowanie - niekiedy głębokie i rujnujące.”¹

    Ten dylemat pragnień nienasyconych w sprawach miłości i wolności, ich ciągłe poszukiwanie i brak zaspokojenia może wyjaśnić biblijna opowieść o początku ludzkiej historii. Znajdujemy się w raju, gdzie wszystko jest rajskie i w pełnej harmonii. Mamy tutaj umieszczoną parę - mężczyznę i kobietę, Adama z Ewą, którzy cieszą się miłością swego Stwórcy, a On z kolei czerpie radość ze swoich stworzeń, z miłości, jaką ich obdarza oraz z ich odwzajemnienia. Zarządzają rajem, nazywając zwierzęta, ciesząc się rajską obfitością piękna i dostatku. Nie ma problemów relacyjnych w ich wzajemnym związku. Nagle wszystko ulega dramatycznemu załamaniu. Dochodzi do pierwszej próby miłości, która rozgrywa się przy dwóch drzewach w raju. Jest to próba wyboru pomiędzy Bogiem i zaufaniem jego miłości i prawdomówności (drzewo życia), a drogą porzucenia owej zależności i skosztowania z zakazanego drzewa poznania i dobra i zła, którego owoce to egocentryzm i samotność, gdzie oto ja sam będę decydował o sobie samym. Stanę się bogiem bez Boga. Wolność przybrała wymiar tragiczny. Porzuciła Boga i bycie w jego miłości.

„(…) człowiek budzi teraz w Bogu (i w sobie samym) odrazę i jest stworzeniem, źle przystosowanym do wszechświata. Nie dzieje się tak dlatego, że Bóg stworzył go takim, lecz dlatego, że on sam takim się uczynił poprzez nadużycie swej wolnej woli.”²

    Próby te powtarzają się od tego czasu jak niekończący się motyw ludzkich historii indywidualnych i zbiorowych. Za sprawą owego chybionego wyboru, który rozdarł pierwotną harmonię i zaprosił zło, natykamy się na jego skutki w postaci zniszczenia i zabijania tego, co miało być piękne i dobre w pierwotnym zamyśle Stwórcy.³ Taki jest dylemat miłości zdradzonej i nie wypróbowanej, a ostatecznie porzuconej na rzecz egocentrycznego stylu życia, który de facto czerpie z drzewa poznania, Nie daje ono życia, lecz przynosi wiedzę i zwątpienie, co pogłębia rozdarcie w wnętrzu człowieka ( pomiędzy rozumem a sercem), a definitywnie destrukcję samego siebie, a następnie walkę w relacjach.

    Ten radykalny zwrot pierwszych ludzi od Boga ku sobie jest powodem utraty tego, co było zaplanowane jako źródło szczęścia. „Od obrazu Boga: Jestem tu wolny dla Ciebie w miłości i w tym jest sens mojego życia, posunęli się do jego wypaczenia: Jestem tu sam z sobą, sam dla siebie, przez siebie i ze względu na siebie. Pozostali są tu dla mnie, w tym jest moja wolność i mój sens.”⁴ Po upadku coś niedobrego stało się z sercem człowieka, które straciło kontakt z żywym Bogiem i zostało odcięte od zasilania Jego miłością. Pragnienia⁵ serca skierowały się w złym kierunku – od Boga ku sobie. W ten sposób ludzie stali się egocentryczni, co sprawiło, że pragnienia uwikłane w pożądliwość stały się nienasycone prowadząc nas do uzależnień od rzeczy i ludzi. Jak wyraził to Paul Simon - „Problem z pragnieniem jest ten, że chcesz wszystkiego.”⁶. To pragnienie wszystkiego jest, w istocie, pragnieniem Boga, który wypełniał serce człowieka na początku. Po upadku trzeba było wypełnić tę pustą dziurę we wnętrzu nas, która pozostała po Bogu odrzuconym. Pragnienia stają się na wskroś egocentryczne, a „źródłem pokus człowieka są jego własne żądze. To one go pociągają i nęcą. Gdy żądza się rozwinie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć.”⁷

    Wystarczy, że zaczniemy pragnąć, a potem pożądać, a wpadamy w pułapkę ich eskalacji i jesteśmy pochwyceni w sieć uzależnienia, które zamyka nas w bunkrze zniewolenia i przymusu. A miało być tak pięknie! Pogoń za rajem utraconym, bądź rezygnacja z niego trwają, sprawiając kolejne rozczarowania, albo pogodzenie się z bylejakością życia w nudzie i bezsensie.

Złem jest obumieranie miłości w nas. Pragnienia ludzkiej duszy stały się autodestruktywne i zamiast przynosić zaspokojenie i radość spełnienia przynoszą ból i wiele cierpienia. Powodem tego stanu jest egocentryzm i szukanie źródeł zaspokojenia głodnej i spragnionej duszy w człowieku i świecie, daleko poza Bogiem, który chce być jedynym Źródłem. „Ten wszechobecny egocentryzm przejawia się w codziennym życiu bądź jako pycha – chcę być lepszy niż jesteś Ty, bądź jako egoizm – chcę mieć więcej niż masz Ty. Oba sposoby nieuchronnie prowadzą do obumierania miłości.” ⁸

    Próbujemy na różne sposoby „rozwiązać” dylemat pragnień w sobie. Przeważają dwa sposoby radzenia sobie z tym dylematem: 1. albo staramy się zredukować je do minimum poprzez różnego typu praktyki „ascetyzmu życiowego” polegającego na tym, by chcieć coraz mniej, by stać się obojętnym i „zimnym” przez logikę i kontrolę. Ta droga tłumienia pragnień dąży do uśmiercenia swego serca. Jest także totalną ucieczką od Boga, od siebie, i od piękna życia pełnego wyzwań, i odpowiedzi nań oraz dezercji z pola walki, od przygody, w sferę zobojętnienia i jałowości życia.

”Zabicie pragnienia może wyglądać jak uświęcenie, ale tak naprawdę jest bezbożnością. Naszym sposobem radzenia sobie w życiu bez Boga.”⁹

2. Albo rzucamy się w wir życia biegnąc od pragnienia do pragnienia, od przygody do przygody (czy to będzie kolejny romans, czy ekstremalne doświadczenia dostarczające adrenaliny, kolejna wyprawa w egzotyczne kraje, itp.). Żaden z tych wyborów nie przynosi prawdziwego spełnienia. Pierwsza droga prowadzi do abnegacji i minimalizmu życiowego, ściśnięcia możliwości oraz zadowolenia z „bajora”¹⁰ zamiast szukania oceanu. Druga zaś jest drogą „rozpasania”, dania upustu swoim pragnieniom i żądzom bez ograniczeń i bez skrupułów, co przynosi tymczasowe przyjemności i doznania, które jedynie powodują chęć na ich eskalację, aż do zniewalającego nałogu. Ten estetyczny¹¹ styl życia oraz etap rozwoju osobowości charakteryzuje się dominacją pragnień egoistycznych nastawionych na zewnętrzne obiekty zaspokojenia, a rozpacz pojawia się jako naturalna konsekwencja ich braku (np. dla Don Juana brak romansu jest powodem rozpaczy).

    Trzecia droga jest zaproszeniem do spełnienia pragnień, do wszystkiego, co pozostało w nas jako wspomnienie i tęsknota za Bogiem. To jest de facto droga powrotu do Boga, do owej intymnej i życiodajnej relacji jaką mieli pierwsi ludzie na początku. Jest odpowiedzią na wołanie Boga w nas, na ową głęboką i nieraz niewyrażalną tęsknotę naszej duszy za „wszystkim”, za totalnością. Jak wyraził to Oswald Chambers: „Wołanie Boga jest jak zew morza, nikt go nie słyszy oprócz tego, kto ma naturę morza w sobie. Nie można stwierdzić stanowczo, czego konkretnie ona dotyczy, ponieważ ono mówi, żebyśmy przebywali w Jego towarzystwie dla Jego własnych celów, a próba ta polega na wierze, że Bóg wie czego chce.”¹²

    Nie jest ona łatwa, bo wymaga porzucenia tych wszystkich „podpórek”, asekuracji, starych i utorowanych w mózgu, schematów radzenia sobie z życiem i własnym sercem poprzez samoochrony, a przede wszystkim zerwania z kontrolą, której tak bardzo pragniemy. Nie ma nic wspólnego z religią. Dlatego nazwana jest wąską drogą życia.¹³ Droga to zapomniana, acz znana z dzieciństwa, kiedy nasze serca były jeszcze ufne i nie nauczyły się strachu i kontroli. Ów powrót do miłości, do Boga oznacza uspokojenie naszych tęsknot i pragnień w Nim. Jak powiadał święty Augustyn „Niespokojne są serca nasze, dopóki nie spoczną w Panu.” Dlatego prawdziwe chrześcijaństwo „zaczyna się od zaproszenia do tego, by pragnąć.”¹⁴

    Dotyka samego serca, otwierając go na odwagę wiary Bogu, który oferuje nam życie, o którym marzymy – o życiu w raju, w wolności i miłości. Bo tylko tam można było przeżyć przygodę z bliskością, ze „światem miłości”.¹⁵ Tylko tam miłość kwitła w wolności.

        Czy to jest jedyna opcja rozwiązania dylematu pragnień naszej duszy? Jedyna droga pogodzenia miłości z wolnością?

    Ludzie ciągle szukają tych rozwiązań poza Bogiem. Jeśli prawdą jednak jest, że człowiek głęboko przechowuje w głębiach swej podświadomości pamięć raju utraconego to budowanie „rajów” ludzkich na ziemi, na ludzki, nieprzemieniony przez Boga sposób (wedle egocentrycznego sposobu myślenia, gdzie to „ja” siedzi na tronie i kieruje wyborami), jest „syzyfową” pracą, która prowadzi do chybionych skutków. One pokazują nam bezsilność naszych wysiłków w byciu szczęśliwymi, ponieważ jedynym „lekarstwem” na nienasycone pragnienia naszego serca i duszy¹⁶ jest Bóg, który nas takimi stworzył. Jak wyraził to Blaise Pascal, który także eksperymentował z wolnością dopóki nie znalazł ukojenia w Bogu: „Cóż jest więc to, co nam krzyczy owo pragnienie i owa niemoc, jeśli nie to, że istniało niegdyś w człowieku prawdziwe szczęście, po którym został nam obecnie jeno znak i ślad zgoła próżny? Staramy się go daremnie wypełnić wszystkim, co nas otacza, szukając w nieobecnych rzeczach pomocy, której nie otrzymujemy od obecnych, ale wszystkie okazują się niezdatne, bo tę nieskończoną otchłań może wypełnić jedynie przedmiot nieskończony i niezmienny, to znaczy Bóg.”¹⁷

    Co staje się z nami, gdy decydujemy się wejść na odwieczną ścieżkę wiary, otwartą przez krzyż, przez jedyną Osobę we wszechświecie, która odkupiła naszą winę, nasze odejście na samowystarczalne i samowolne drogi, z dala od Ojca?

    Przebaczenie¹⁸, jakiego dostępujemy, kiedy stajemy w prawdzie na swój temat, kiedy z głębi serca przyznajemy, że chybialiśmy celu i prosząc o przebaczenie, wracamy do domu Ojca przez Jego Syna, jest początkiem nowej drogi i całkiem nowego życia. W pierwszej kolejności ożywamy duchowo i stajemy się inną kategorią ludzi duchowych¹⁹, dla których otwiera się Boża rzeczywistość wcześniej mocno zakryta przed nami. To jest przejście ze śmierci duchowej do życia, od ciemności do światła, od niepewności do pewności wiary. Ta „nowość” duchowa jest zmianą „odśrodkową”, gdyż to sam Bóg ( Duch Święty) jest zaproszony i przyjęty przez wiarę serca. Zaczyna tam zamieszkiwać i zmieniać nas od środka. Oznacza to głęboką pracę Boga w obszarze naszych serc ( motywów i nastawień ), przekierowując nasze pragnienia na zgoła inne tory niż dotychczasową dbałość tylko o swoje ja. Z ego – centrycznych pragnień przestawia nas na „system Chrystuso - centryczny”, co oznacza, najprościej rzecz ujmując, wejście w wymiar doświadczalnej miłości Boga, bezwarunkowej i absolutnie niewiarygodnej z punktu widzenia ludzkiego rozumu i rozsądku. Jest jak wejście do ożywczej wody, kiedy wędrowaliśmy w upale, znoju i niezaspokojonym pragnieniu. Najciekawsze, że to Boże źródło otwarte w nas przez Ducha Bożego nigdy nie wysycha, lecz jest „źródłem artezyjskim, tryskającym fontannami życia wiecznego.”²⁰ W końcu zaspakaja ono owe wcześniej niezaspokojone pragnienia naszego wnętrza. Stąd też wiara nie ma nic wspólnego ze schematycznym, uczynkowym i opartym o ludzkie starania systemem religijnym nakazów i zakazów, gdzie jest dużo powinności i tzw. wkładu własnego bez przyjście i nawiązania relacji z Nim, naszym kochającym Ty, który sam wyszedł z inicjatywą miłości i zaoferował nam ją poprzez krzyż. Dlatego trzeba nam redefiniować chrześcijaństwo. Nie jest ono religią obok innych religii (typu judaizm, islam, hinduizm, buddyzm, itp.). To całkiem inna kategoria. To całkiem inna opowieść. Znalezienie się w jej sednie to skok w jądro życia, gdzie się dzieje, gdzie nie zionie nudą i stereotypem, obowiązkiem i sztywnością zachowań. Jezus daje nam dostęp do życia bez końca i życia w pasji miłości.

Zgadzam się, że „(…) chrześcijaństwo nie jest zaproszeniem do tego, by stać się osobą moralną. Nie jest programem mającym nas wszystkich doprowadzić do porządku albo zreformować społeczeństwo. Ono wywiera na nasze życie potężny wpływ, lecz gdy nadchodzi przemiana, zawsze jest następstwem czegoś innego, czegoś, co znajduje się na poziomie serca. Tak więc w swej istocie chrześcijaństwo zaczyna się od zaproszenia do tego, by poczuć pragnienie.”²¹ Jezus nieustannie odwołuje się do pragnień, zagubionych, umarłych, zniszczonych przez chorobę, utratę kogoś bliskiego, czy jakąś inną złą historię. Co chcecie, abym wam uczynił?²² Wbrew pozorom powrót do pragnień jest trudniejszy niż ich eliminacja, bo otwarcie się na nie rodzi ryzyko rozczarowania, którego już zasmakowaliśmy żyjąc po swojemu. Bezpieczniej jest żyć w zasadach i schematach. Nie rozgrzewają naszej duszy, nie uwalniają życia w nas - radości, marzeń i innych jego przejawów, ale czynią życie rutynowo przewidywalnym. W momencie nawrócenia, kiedy zderzamy się z prawdą i zrozumieniem Ewangelii jako naprawdę dobrej nowiny, nasze serca zaczynają na nowo pulsować nadzieją na lepsze życie. „Jezus prowokuje pragnienia, budzi je i roznieca. Religijni strażnicy oskarżają Go o herezję. On zaś mówi: „Nic podobnego. To zaproszenie Boga, który od wieków nam je posyła.”²³

    Zatem droga powrotu do relacji z Bogiem jest powrotem do życia, którego istotą jest życie pełnią serca. Tak było w moim przypadku. Kiedy się nawróciłam otworzyłam się ponownie na miłość. Wcześniej żyłam po swojemu, w buncie przeciwko prozie życia, religii, Bogu, którego kojarzyłam z religią swojej rodziny. Tak bardzo pragnęłam wolności i miłości, lecz moje wykrzywione zranieniem serce i myślenie dotykało się tylko jej substytutu. Próbowałam szukać odpowiedzi na niepewności. Czytałam i ładowałam głowę teoriami i filozofiami, które wydawały mi się słuszne, bo rezonowały z moją duszą. Kiedy spotkałam Jezusa i zaprosiłam go do mojego bałaganu, pełnego różnych teorii i filozofii, do jarmarku rozmaitości, które miałam w głowie od razu poczułam różnicę. On wszedł do mojego życia jako Ukochany. Zaczęłam święty romans²⁴. I pozwoliłam Mu od razu prostować moje zakręcone i, tak naprawdę fałszywe myślenie, które na tym etapie było już określone jako światopogląd humanistyczny, z deklaracją agnostycyzmu. Przeszłam radykalnie od drzewa poznania do drzewa życia²⁵, gdzie ożyły pragnienia nowego, lepszego, obfitszego życie, które mi Pan Jezus obiecywał (Ew. Jana 10,10). Byłam zakochana w Nim odpowiadając na Jego wielką miłość do mnie. I to miłość stała się główną inspiracją i motywacją do rozpoczęcia zmian w mojej głowie, sercu, priorytetach życiowych. Dokonywała się wewnętrzna przemiana w moim sercu. Z miejsc ukrywanych i tłumionych lęków zaczęłam się odważać. To czynił we mnie Duch Boży, którego zaprosiłam do swego serca i któremu zaczynałam ufać. A ja się Mu poddawałam w miłości i rosnącym zaufaniu.

    Druga fundamentalna przemiana, która jest procesem, a nie jednorazowym aktem, dotyczy naszych pragnień. Powoli przestają one wprowadzać nas w kłopoty, bo kiedy poddajemy się terapii Ducha to są one prostowane, uzdrawiane i poddawane woli Boga, co w rezultacie sprawia, że zaczynamy pragnąć tego, co On. Pragniemy, by niebo nawiedzało ziemię²⁶, by działa się sprawiedliwość, by nie było chorób i zniszczenia, by ludzie nie byli zniewalani i przymuszani do zabijania siebie i innych. Nasze zmieniane serce staje się szlachetne i z pasji grzeszenia (czynienia zła) przestawia się na czynienie dobra z pobudek miłości, oraz zaczyna rodzić owoce Ducha Bożego w nas, a mianowicie miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, powściągliwość.²⁷ Nie musimy już walczyć z pragnieniami, bo one mają najlepsze źródło w Bogu – Ojcu, który je zdeponował w nas, kiedy staliśmy się jego dziećmi.²⁸

    Czy jest to możliwe, by wprowadzić we współczesnym świecie, niebo na ziemię? By do rodzin wprowadzić miłość z wyboru, bez zastraszania i manipulacji? By w domach zaistniała atmosfera wzajemnego szacunku i bliskości, o których marzy każde normalne serce? Temat wolności i miłości w domach może stać się rzeczywistością wtedy, gdy przemienieni Bożą łaską i miłością – czyli zdrowi duchowo i emocjonalnie rodzice uczynią „priorytetem serce dziecka i głębokie relacje pomiędzy rodzicem a dzieckiem, szanując w dziecku osobę, pozwalając na ich samodzielne myślenie, podejmowanie własnych decyzji wraz z ponoszeniem ich konsekwencji.²⁹

Dlatego tak kluczową sprawą jest poddanie się radykalnej przemianie na poziomie ducha, duszy i ciała.

1 Tamże, s. 33.

2 C. S. Lewis, Problem cierpienia, Wyd. Esprit, Kraków 2010, rozdz. Upadek człowieka, s. 83. Lewis nazywa historię upadku człowieka „opowieścią o nieposłuszeństwie” (s. 86)

3 Współczesny pisarz Tom Phillips napisał książkę o fatalnych, chybionych wyborach ludzi na przestrzeni historii. Pisze w niej między innymi takie zdanie: „Wciąż podejmujemy koszmarne decyzje, wierzymy w idiotyzmy, ignorujemy dowody, które mamy przed oczami, i tworzymy plany pozbawione nawet odrobiny sensu. Nasz umysł potrafi wymyślac koncerty, miasta i teorię względności, a jednak bez pięciu minut bolesnych rozważań nie umie zadecydować, jakie chipsy chcemy kupić. Jak to się stało, że nasz wyjątkowy sposób myślenia pozwala nam na przeróżne sposoby kształtować świat zgodnie z naszymi pragnieniami, ale również dzięki niemu ustawicznie dokonujemy najgorszych wyborów, chociaż jest jasne, że są złe? Tom Phillips, Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko, Warszawa 2019, wyd. II, s. 28.

4 Daniel Pastircak, Mała książeczka o relacjach, wyd. cyt. s.31.

5 Trzeba się zgodzić z faktem, że to nie rozum kieruje naszym życiem, choć często podejmujemy racjonalne decyzje, lecz pragnienia. ”Ono jest kapitanem naszego życia. Rozum jest jedynie bezsilnym obserwatorem tego,co z nami czyni nasze pragnienie.” Tamże, s.31.

6 John Eldredge, Podróż pragnień, wyd. cyt. s. 85.

7 List św. Jakuba 1,14-15, Biblia. Nowy Testament. Ewangeliczny Instytut Biblijny. Poznań 2016.

8 Daniel Pastircak, Mała książeczka o relacjach, wyd. cyt. 32.

9 „Zakopując swoje pragnienia, mówimy to samo: „Boże, nie mam śmiałości pragnąć, ponieważ boję się Ciebie. Myślę, że jesteś bezwzględny”.(…) Nasze posłuszeństwo wynika nie tyle z miłości, co z ostrożności. „Boże, powiedz mi tylko, co mam robić, a ja to zrobię. ”Zabicie pragnienia może wyglądać jak uświęcenie, ale tak naprawdę jest bezbożnością. Naszym sposobem radzenia sobie w życiu bez Boga.” John Eldredge, Żyć mocniej, Poznań 2006, s. 56.

10 Nawiązuję do opowiastki o lwie morskim, który utracił morze opisanym w książce Johna Eldredge, Podróż pragnień. Potem lew morski dotarł do jałowej ziemi i zadomowił się nad bajorem. Próbował się oswoić z tym miejscem i jakoś ułożyć sobie życie. Prawie już uwierzył, że tak już musi być, gdy serce zaczęło ożywać i przywoływać do wyruszenia w podróż za utraconym morzem. Johna Eldredge, Podróż pragnień, wyd. cyt.

11 W taki sposób ujmował Soren Kierkegaard najniższy etap rozwoju ducha ludzkiego. Dwa pozostałe stadia, w tym rozwoju, to etap etyczny oraz najwyższy – religijny. S. Kierkegaard, Stadia na drodze życia.

12 John Eldredge, Żyć mocniej, wyd. cyt. s. 57.

13 Ew. Mateusza 7,13-14.

14 John Eldredge, Żyć mocniej, wyd. cyt. s. 51.

15 Tamże, s. 157.

16 Świadomie rozróżniam między sercem a duszą. Serce jest miejscem głębokim, często mocno nieświadomym, gdzie są przechowywane najgłębsze motywy naszych działań, emocje oraz myśli. Dusza jest płytsza, bardziej świadoma. To sfera rozumu, woli i emocji i uczuć. Łatwo można te obszary pomylić, np. emocje z sercem, ale emocje są głosem serca, co oznacza, że posiłkuje się on emocjami, ale nimi nie jest. Przykładem różnicy jest osoba Jezusa Chrystusa. Czy na krzyż zaprowadziły Go emocje? Czy raczej głęboka pasja miłości do ludzi, którą miał w sercu? ”Serce przebywa w znacznie bardziej krwistej i wspanialszej rzeczywistości życia, śmierci, miłości i nienawiści.” Tamże, s.180. Serce jest radiatorem życia, jak wyraził to Oswald Chambers.

17 Tamże, s. 283.

18 „W krzyżu Chrystusa nie chodzi o ludzkie przebaczenie, którego sobie wielkodusznie udzielamy (...(. Być przyjętym w krzyżu Chrystusa oznacza wejść do jedynego w Chrystusie, na zawsze wszystkim ludziom darowanego przebaczenia.. (…) Przeżyć swoje życie w Bogu oznacza żyć w przebaczeniu.”Daniel Pastircak, Mała książeczka o relacjach,wyd. Cyt. s. 49.

19 Biblia mówi o tym, że stajemy się nowymi stworzeniami w Chrystusie. 2 List do Koryntian 5,17.

20 Ew. Jana 4,14. Jezus przemówił tymi słowy do Samarytanki, kobiety niezaspokojonej w miłości mężczyzny (miała pięć mężów i była w związku nieformalnym z mężczyzną). Odwołał się do jej najgłębszego pragnienia obiecując jej, ze kiedy napije się „mojej wody, nie zazna pragnienia na wieki.”

21 John Eldredge, Podróż pragnień, W poszukiwaniu życia, o jakim marzyliśmy, Logos, Warszawa 2006, s. 49-50.

22 Tamże, s. 52, Ew. Mateusza 7, 7-11.

23 Tamże, s. 52.

24 Kiedy się nawróciłam w 1993 r. jeszcze nie znałam tego określenia. Po prostu doświadczyłam dotknięcia Jego miłością, zrozumiałam natychmiast sens Jego ofiary na krzyżu, w której objawiła się pełna pasji miłość do mnie. To, że pojęłam, iż prawda o krzyżu, o śmierci Jezusa zamiast mnie i dla mnie sprawiło, że dotknęła ona głęboko mojego serca. Było to jak strzała miłości. Potem dopiero odkryłam określenie świętego romansu w książkach Johna i Stasi Eldredge.

25 Świadectwo mojego nawrócenia pt. Odejście od drzewa poznania ku drzewa życia, można znaleźć w książce, Józef Stępień, Szczęściarze. Historie prawdziwe, 2, Compassion, Szczecin 2020, s. oraz na blogu autorskim pt. Zabunkrowani. Pomoc duchowa ( elastawnicka.blogspot.com )

26 Taki jest sens modlitwy Pańskiej o wolę Boga taką, jaka jest w niebie, by stała się udziałem ziemi,

27 List do Galacjan 5, 22-23.

28 Bill Johnson, Wszystkie pragnienia mają ojca. Wyd. Dawida 2012. Staliśmy się dziećmi Boga nie w chwili stworzenia, lecz wtedy, gdy podjęliśmy świadoma decyzję wiary w sercu przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Ew. Jana 1, 12-13.

29 Danny Silk, Kształtowanie dzieci miłością, wyd. cyt. s. 90.